تأثیر آینه درمانی بر توانایی حرکتی بیماران پس از سکته مغزی

مقدمه: سکته مغزی یکی از علل عمده از کارافتادگی است. معرفی و توسعه روش های درمانی جدید به منظور ارتقاء و تسریع مرحله بهبودی بعد از حادثه مغزی، از لحاظ درمانی، اجتماعی و اقتصادی اهمیت زیادی دارد. هدف: تعیین تأثیر آینه درمانی بر توانایی حرکتی بیماران پس از سکته مغزی. روش: تعداد 38 نفر بیمار مبتلا به سکته مغزی در این کارآزمایی بالینی تصادفی در بیمارستان های قائم (عج) و امام رضا (ع) در مدت 8 ماه به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل (18 نفر) و آینه­درمانی (20 نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله، آینه­درمانی به مدت 30 دقیقه و در 20 جلسه به صورت روزانه یا روزدرمیان انجام شد؛ به این صورت که فرد حرکات دامنه حرکتی اندام فوقانی و تحتانی را توسط سمت سالم در مقابل آینه انجام می داد و فقط تصویر آینه­ای آن را مشاهده می­نمود. برنامه معمول (تحریک عصبی-عضلانی و حرکت درمانی) نیز برای هر دو گروه اجرا شد. توانایی حرکتی اندام فوقانی و تحتانی قبل، حین و پس از درمان با استفاده از ابزار بازیابی حرکتی، عملکرد حرکتی، توانایی راه رفتن ارزیابی شد. داده ها توسط نرم افزار spss نسخه 5/11 و آزمون های تی مستقل، من ویتنی و مجذورکای تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها:  دو گروه قبل از مداخله از نظر شاخص­های توانایی حرکتی و متغیرهای مداخله­گر تفاوت آماری معنی­داری نداشتند (252/0=p).بیماران در گروه آینه درمانی پس از مداخله از نظر شاخص­های عملکرد حرکتی، بازیابی حرکتی و توانایی راه رفتن نسبت به گروه کنترل بهبود داشتند (05/0p<). نتیجه گیری: آینه­درمانی به عنوان یک درمان ساده، ارزان و مهمتر از همه، مددجو-محور می­تواند توانایی حرکتی اندام ها را بهبود بخشد.